ادله براى اثبات و دفاع از وصيت

بسم الله الرحمان الرحيم
اللهم صلى على محمد و آل محمد الأئمة و المهديين و سلم تسليما

با سلام
متأسفانه توهمى كه در تاريخ دين و شريعت اسلام از سوى افراد گمراهى مثل ابو هريرة ( لعنت الله عليه ) و يارانش از يك سو و فقهاى نفاق و خائن از سوى ديگر باعث شد كه كتب و روايات منحرفى در شريعت شيعه وارد شود و مردم را بر اين باور سازد كه رسول (ص) از نوشتن وصيت (ص) صرفنظر كرده . و گويا با زبان بيزبانى براين امر كه ايشان (ص) وصيتى نكرده و معصوم نيستند ، همه را به باور انداخته .
و از سوئى ، دورى از كتاب و سنت ( كه به آن امر شده ) :
أيها الناس إني قد خلفت فيكم ما إن تمسكتم به لن تضلوا بعدي كتاب الله و أهل بيتي ألا و إن اللطيف الخبير أخبرني أنهما لن يفترقا حتى يردا علي الحوض . الاحتجاج ج1 : ص70
نيز مارا از واقعيات و كشف حقيقتها محروم ساخت . و به جائى رسيديم كه دين خود را از زبان مردم گرفتيم .
اساسى ترين بحثى كه اين سالهاى اخير در ميان است ، همان وصيت رسول (ص) است كه ايشان وصيت فرموده يا نه و در كتبى به نكته اشاره شده كه ايشان وصيت نفرموده و يكى از آنها را نقل ميكنم :
پیامبر اکرم ( صلی الله علیه و آله و سلم ) در اواخر عمر مبارکشان در حالی که گروهی از اصحاب در کنار بستر آن حضرت حضور داشتند؛ دستور دادند تا ابزار نوشتن حاضر کنند تا حضرت وصیت وسفارشی را برایشان بنویسند تا با عمل بدان ، هیچگاه گمراه نشوند. اما عمر ابن خطاب ، خلیفه دوم اظهار داشت :« قد غلب علیه الوجع و ان النبی لیهجر ، حسبنا کتاب الله » یعنی درد بر پیامبر خدا غلبه نموده و او از شدت درد و بیماری هذیان می گوید و قرآن ،کتاب خدا ما را بس است ! افراد حاضر در این جلسه اختلاف کردند و برخی با خلیفه دوم هم نوا شده و برخی دیگر گفتند به امر پیامبر خدا عمل کنید . هنگامی که اختلاف شدت گرفت ، پیامبر خدا فرمودند : « قوموا عنی ، ولا ینبغی عندی التنازع » یعنی از نزد من برخیزید و بیرون روید و نزاع و مشاجره نزد من سزاوار نیست . پس از این جریان و پس از رحلت جانسوز آن حضرت ، عبدالله ابن عباس بارها می گریست و می گفت : «الرزیة کل الرزیة ما حال بین رسول الله( ص ) وبین کتابه » یعنی مصیبت تمام مصیبت، هنگامی رخ داد که مانع نوشتن سفارش پیامبر خدا ( ص ) شدند.
و اين توهمى بيش نيست ، زيرا از اين نوع دلايل كه در كتب آمده ، به روشهاى بسيار ساده اى ميتوان آن را رد كرد و از وصيت رسول (ص) دفاع كرد :
1 - راوى اين روايت كيست و اين سخن از كجا آمده ؟
2 - آيا عبدالله ابن عباس شخصى معصوم است كه بايد به حرف آن عمل كرد و باور كنيم ؟
3 - آيا اين روايت و يا حديث از طرف شخص معصومى ذكر شده ؟
4 - يعنى واقعا عمر ابن خطاب ( لعنة الله عليه ) مانع نوشتن شد ؟
5 - آيا رسول (ص) بخاطر ترس و يا احترام به حرف عمر ابن خطاب ( لعنة الله عليه ) خود را از عصمت دور ميكند ؟
خير ، همه اينها توهمى بيش نيست زيرا پاسخ تمام اين سؤالات در اين روايتى را كه ذكر ميكنم خلاصه مى شود :
لطفا توجه فرمائيد كه ببينيم در شب وفات چه اتفاقى رخ داد :
و باز سلیم بن قیس هلالی گوید: هنگام یادآوری تفاخر مهاجرین و انصار که به افتخارات و برتریهایشان می بالیدند، علی علیه السلام ضمن حدیثی طولانی خطاب به طلحه فرمود: ای طلحه مگر تو خود شاهده نبودی که وقتی رسول خدا صلی الله علیه و آله از ما استخوان کتفی خواست تا برآن چیزی بنویسد که پس از او امت او به گمراهی نیفتد و دچار اختلاف شود، و آن دوست تو چنان سخنی را گفت که: البته رسول خدا هذیان می گوید و پیامبر خدا صلی الله علیه و آله خشمگین شد و از نوشتن صرفنظر نمود؟ طلحه گفت: بله من شاهده ان واقع بوده ام ، آن حضرت فرمود : پس از اینکه شما بیرون رفتید رسول خدا صلی الله علیه و آله مرا با خبر ساخت از آنچه که قصد داشت که در آن ( قطعه استخوان ) بنویسید و مردم را برآن گواه گیرد ، و همچنین از اینکه جبرئیل به آن حضرت خبر داده بود که خدای تعالی می داند که امت در آینده نزدیک دچار اختلاف و تفرقه خواهد شد . پس از آن رسول خدا صلی الله علیه و آله صحیفه ای خواست و آنچه را که قصد داشت در آن استخوان کتف بنویسد به من املاء فرمود و سه نفر را بر آن گواه گرفت، سلمان فارسی و ابوذر و مقداد را، وکسانی را که پیشوایان هدایت هستند از آن جمله که اطاعتشان را تا روز قیامت به مومنان امر فرموده نام برد، و مرا ( على ( ع ) ) نخستین آنان خواند، بعد این پسرم حسن و سپس این فرزندم حسین، و سپس نه تن از اولاد این فرزندم حسین، آیا همین طور است ای اباذر و تو ای مقداد؟ آن دو گفتند: ما گواهی می دهیم به درستی اسناد آن به رسول خدا صلی الله علیه و اله. در اینجا طلحه گفت: به خدا سوگند من از رسول خدا صلی الله علیه و اله شنیدم که به ابی ذر می فرمود: زمین هرگز زبان آوری بر پشت خود حمل نکرده و آسمان هرگز بر او سایه نیفکنده که راستگوترو نیکوکارتر ازابی ذر باشد و من نیز گواهی می دهم که آن دو جز به حقّ شهادت نمی دهند، و تو در نزد من راستگوتر و نیکوکارتر از آن دو هستی. غيبة النعمانى ص 81 ، سليم بن قيس ص 211 . بنابراين ، روايتى را كه ذك شد از سليم ابن قيس هلالى از حضرت على (ع) بود ، شاهدان اين وصيت ، افرادى همچون سلمان فارسی و ابوذر و مقداد هستند
بعد از اينكه ثابت كرديم ، رسول با به امر قرآن وصيت فرموده : سؤالى پيش ميايد و آنهم اينكه در اين مسئله ذكرى از 12 مهدى نيست ؟!
ادامه دارد .......

بسم الله الرحمان الرحيم
اللهم صلى على محمد و آل محمد الأئمة و المهديين و سلم تسليما

با سلام
دلايل زيادى وجود دارد كه ثابت ميكند كه رسول (ص) در شب وفات خود وصيت فرموده اند .
در اين محاوره اى كه بين ابن عباس و عمر ابن خطاب ( لعنة الله عليه ) اتفاق افتاده بود ، باز به اين امر اشاره شده كه رسول (ص) وصيت خود را به صورت كتبى انجام داده است :
قال ابن عباس في محاورة له مع عمر :
قال عمر : أيزعم ( يقصد بكلامه علي (ع)) أن رسول الله (ص) نص عليه.
قلت : نعم وأزيدك ياعمر أن سألت أبي عما يدعيه علي (ع) ، فقال : صدق.
باز هم دليل و اين بار از ابن عباس كه بوضوح به موضوع وصيت كتبى توسط رسول (ص) انجام شده .
المصدر : كحل البصر في سيرة سيد البشر – الشيخ عباس القمي ص 128-130 .

اين هم دليل بعدى براى اثبات اينكه رسول (ص) وصيت فرموده و وصيت ايشان در شب وفاتشان بصورت كتبى انجام شده :
معماذبن کثیر از امام صادق علیه السلام نقل کرده که آن حضرت فرمود: وصیت از آسمان بر رسول خدا محمد صلی الله علیه و آله به صورت نوشته سر به مهر نازل شد وبر آن حضرت هیچ نامه سر به مهری جز وصیت نازل نشد، پس جبرئیل گفت: ای محمد این وصیت تو در میان امت تو است راجع به اهل بیت، پس رسول خدا صلی الله علیه و اله پرسید: ای جبرئیل کدام اهل بیتم؟ جواب داد: بزرگوارشان پیش خدا و فرزندان او تا وارث علم نبوت تو پیش از ابراهیم باشد، و بر آن وصیت چندین مهر بود،پس علی علیه السلام مهر اول را گشود و آنچه بدان مأمور بود انجام داد، پس از او حسن علیه السلام مهر دوم را گشود و آنچه را که بدان مأموربود انجام داد، سپس مهر سوم را حسین علیه السلام گشود و در آن چنین یافت که پیکار کن و بکشو کشته شوی، و همراه با گروهی برای شهادت به درآی، برای آنان جز به همراهی تو شهادتی نخواهد بود(مقدر نشده)، پس آن حضرت چنان کرد، سپس آن را به علی بن الحسین علیه السلام رد کرد و در گذشت وعلی بن الحسین علیه السلام مهر چهارم را باز گشود ورد آن چنین یافت که سر به زیر افکن و خاموش باشد، زیرا چهره علم در حجاب رفته، سپس آن را به محمد علی رد و درگذشت، واو خاتم پنجم را گشود ودر آن یافت که کتاب خدای تعالی را تفسیر کن و پدر خود را تصدیق کند و فرزند خود را وارث این علم گردان و به سازدندگی امت پرداز و حق را در حال نگرانی و ایمنی بگو و جز از خدا از هیچکس نترس، او نیز چنین کرد،سپس آن را به کسی که پس ازاو بود سپرد،معاذبن کثیر گوید: من به او عرض کردم : و اکنون تو همانی؟ آن حضرت فرمود: تو را با این سخن چه کار؟ غیر از این که بر وی ای معاذ و آن را از من بازگو کنی. بله، من همانم ، تا آنجاکه آن حضرت دوازده نام برای من برشمرد وسپس سکوت فرمود، من پرسیدم: بعد از آن چه کسی؟آن حضرت فرمود: . برای تو همین کافی استغیبة النعمانى ص 47 باب سوم : امامت و وصيت رهبرى باختيار خداست .
نكته مهمى كه ر اين بخش به چشم ميخورد اين است كه امام صادق (ع) از دادن جواب صريح و روشن به ابن كثير صرفنظر كرده است .
و براى هر شخصى اين سؤال پيش ميايد كه اگر بعد از 12 امام ، كسى نيست ، پس چرا امام صادق (ع) از نام بردن آن امتناع ورزيدند ؟
انشاء الله جواب آنرا در پست بعدى و آنهم بعد از اينكه احاديث را با هم سنجيديم خواهم داد .
به هر حال براى هر كسى كه طالب حق است ، ثابت شد كه رسول (ص) وصيت فرموده و كسى مثل ابن خطاب ( لعنة الله عليه ) نتوانسته مانع نوشتن وصيت رسول (ص) شود .
ادامه دارد .......

بسم الله الرحمان الرحيم
اللهم صلى على محمد و آل محمد الأئمة و المهديين و سلم تسليما

با سلام
همانطور كه ملاحظه فرموديد ، بطور حتم ثابت شد كه رسول (ص) وصيت خود را انجام داده اند و كسى مانع نوشتن اين وصيت نتوانست بشود . بنابراين صرف نظر از اينكه راويان اين وصيت چه كسانى هستند ، آيا افرادى هستند معروف يا مجهول ، آيا افرادى هستند ثقة يا كذاب و آيا افرادى هستند شيعه و يا سنى وصيت از اعتبار ساقط نمى شود و بايد بدنبال اين باشيم كه اصل وصيت كجاست كه رسول به آن با زبان خود اشاره فرموده اند !!!
در اولين واقعه اى را كه از زبان سليم ابن قيس هلالى از امام على (ع) نقل شد ، در آن حضرت (ع) ذكرى از 12 مهدى نفرمودند ولى در ابتدا به اين نكته اشاره فرمودند كه :
... سلمان فارسی و ابوذر و مقداد را، وکسانی را که پیشوایان هدایت هستند از آن جمله که اطاعتشان را تا روز قیامت به مومنان امر فرموده نام برد ...
و در بحثى را كه بين معاذ ابن كثير با امام صادق (ع) بود ، امام صادق (ع) نيز از ذكر نام 12 مهدى (ع) صرفنظر كردند و همانطور كه ميدانيد ، ائمه (ع) دروغ نمى گويند ، پس چرا نامى از آنها در اين روايات ذكر نشد ؟
جواب اينكه ، ذكر شده ولى نياز به دقت است :
در حديث حضرت على (ع) آنها را اين چنين ذكر فرموده اند : پیشوایان هدایت هستند از آن جمله که اطاعتشان را تا روز قیامت به مومنان امر فرموده نام برد كه اين شامل حال ائمة (ع) و مهديين (ع) است و در حديث دوم از امام صادق (ع) به اين نكته اشاره فرمودند كه :
برای تو همین کافی است .حالا يك نتيجه :
فهميديم كه بنا به قول حضرت على (ع) رسول وصيت فرموده اند و نيز متوجه شديم كه امام صادق (ع) نيز به اين امر اشاره فرمودند كه رسول اكرم (ص) وصيت خود را انجام داده اند ، حال آيا اشكالى دارد كه خود وصيت را از زبان حضرت رسول (ص) بشنويم ؟!
كلام امام على (ع) و امام صادق (ع) بر روى سر و چشم ، آيا بنظر شما اشكالى دارد كه خود وصيت را بخوانيم ؟!
جواب خير خواهد بود و هيچ دليل شرعى و يا عقلى و يا نقلى بر اين امر دلالت ندارد كه وقتى خبرى را از كسى شنيديم ، در باره آن تحقيق كنيم . و وقتى كه وصيت را از زبان رسول (ص) ميخوانيم ، ميبينيم كه به مولاى موحدين على ابن ابيطالب (ع) مى فرمايند :
يا علي إنه سيكون بعدي اثنا عشر إماما و من بعدهم اثنا عشر مهديا . فأنت يا علي أول الاثني عشر الإمام و ساق الحديث إلى أن قال و ليسلمها الحسن ع إلى ابنه م‏ح‏م‏د المستحفظ من آل محمد ص فذلك اثنا عشر إماما . ثم يكون من بعده اثنا عشر مهديا فإذا حضرته الوفاة فليسلمها إلى ابنه أول المهديين له ثلاثة أسامي اسم كاسمي و اسم أبي و هو عبد الله و أحمد و الاسم الثالث المهدي و هو أول المؤمنين .
يا على ! بعد از من دوازده امام مى باشند و بعد از ايشان دوازده مهدى . پس تو يا على اوّلين دوازده امامى . و حديث را ذكر نمود تا اينكه گفته كه : امامت را امام حسن عسكرى (ع) به پسرش م ح م د كه مستحفظ شريعت و از جمله آل محمّد (ص) است ، تسليم مى كند ، و ايشان دوازده امامند . بعد از آن دوازده مهدى مى باشند . پس وقتى كه قائم (ع) را اجل دريافت ، آنگاه امر را به پسرش كه اوّلين مهديان است مى سپارد ، و براى او سه نام است . يك نامش مانند نام من ، و نام ديگرش نام پدر من است و آنها عبد الله و احمد اند ، و نام سوّمين مهدى است و اواوّلين مؤمنان است .

بنابراين وقتى كه فهميديم اين وصيت انجام شده ، صرف نظر از اينكه راويان آن چه كسانى هستند ، خواه همه آنها مجهول يا از فرقه مخالف ( سنى ) باشند ، وصيت مورد تائيد است .
در ضمن اين حديث از زبان ائمه نقل شده است ، همانطور كه بقيه روايات نيز از زبان آنهاست . بنابراين صرفنظر از اينكه راويان اول آن چه كسانى هستند ، باز نيز وصيت مورد تائيد است .
و در كل همين كه ثابت شد وصتى در كار بوده ، خواه که متن وصیت چه باشد ، اگر وصيتى غير از اين وصيت هست ارائه دهيد كه در آن رسول (ص) به اوصياء بعد از ود اشاره فرموده اند .

يا قائم آل محمد (ص)

خداوند متعال می فرماید{ لَقَدْ كَانَ فِي قَصَصِهِمْ عِبْرَةٌ لِّأُوْلِي الأَلْبَابِ...}

در داستانهای گذشتگان عبرتی برای صاحبدلان باعقل است ...

ودر مناجاتی از ابی عبدالله (ع) که می فرماید : ای انکه کرامت را مختص ما گرداند و به ما وعده شفاعت داددی ورسالت را بر دوش مانهادی وما را واثه انبیاء گرداندی و امتها را با ما ختم کردی ونیز وصیت را در اختصاص ما نها د هی

محور کلام ما وصیت است انهم از ادم تا خاتم (ص) می باشد و با کلام خداوند شروع می کنیم که می فرماید

{ كُتِبَ عَلَيْكُمْ إِذَا حَضَرَ أَحَدَكُمُ الْمَوْتُ إِن تَرَكَ خَيْراً الْوَصِيَّةُ لِلْوَالِدَيْنِ وَالأقْرَبِينَ بِالْمَعْرُوفِ حَقّاً عَلَى الْمُتَّقِينَ }

{به شما دستور داده شده که چون یکی از شما را مرگ فرا رسد ، ، برای پدر و مادر وخویشاوندان به چیزی شیسته عدل وصیت کند این کار سزاوار مقام پرهیزکاران است } (البقره 180)

و گفتار تعالی: { يِا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ شَهَادَةُ بَيْنِكُمْ إِذَا حَضَرَ أَحَدَكُمُ الْمَوْتُ حِينَ الْوَصِيَّةِ اثْنَانِ ذَوَا عَدْلٍ مِّنكُمْ أَوْ آخَرَانِ مِنْ غَيْرِكُمْ ....}(المائده از ایه 160)

{ای اهل ایمان ؛ چون یکی از شما را مرگ رسد برای وصیت خود دو شاهد عادل از خودتان گواه گیرد یا غیر از خودتان }

واز امام صادق (ع) بعداز اینکه قول رسول خدا(ص) در مورد وصیت در هنگام مرگ را ذکر کردفرمود (ع) : (تصدیقش در سوره مریم می باشد که خداوند می فرماید{لا يملكون الشفاعة إلا من اتخذ عند الرحمن عهداً* شفاعتی برای انها نیست جز کسانی که نزد رحمان عهدی داشته باشند }و این همان عهد است) (بحارالانوار 100 /200)

و رسول خدا(ص) به علی (ع)فرمود: ((شما ان را یاد بگیر وبه اهل بیت و شیعیان خود بیاموز: وانگاه گفت : جبرائیل ان را به من یاد داد)) (بحارالانوار100 /200)

{وابراهیم ویعقوب فرزندان خود رابه همان ایین وصیت نمودند ای فرزندانم، خدا برای شما این ایین پاک را برگزید وهنگام جان سپردن فقط تسلیم رضای خدا باشید * شما کجا بودید هنگامی که یعقوب را مرگ در رسید ؟ هنگامی که به فرزندان خود گفت: شما پس از مرگ من، چه کسی را می پرستید؟ گفتند خدای تورا ، و خدای پدران تو ابراهیم و اسماعیل و اسحاق را که معبود یگانه است ، وما مطیع اوهستیم} (البقره132- 133)

و از پیامبرمحمد(ص): ((هرکس بمیرد در حالی که وصیت نکند مرگش مرگ جاهلیت است)) و از پیامبرمحمد(ص): ((وصیت حقی بر هرمسلمان است )) و گفت (ص): ((هرکس بمیرد در حالی که وصیت نکرده عملش را با معصیت ختم نموده)) (اثبات الهداه ج1 ص 143)

واز ابی صالح از ابی عبدالله(ع) گفت: ((در مورد وصیت از او پرسیدم ، فرمودند حقی بر هر مسلمان است)) (اثبات الهداه ج1 ص99)واز امام علی(ع) : ((وصیت نقص زکات را کامل می کند)) (همان کتاب)

واز رسول(ص): ((هرکس بر وصیت حسنه ای مرد ، شهید به حساب می اید)) (بحارالانوار100- 200)

واز او(ص) : ((اگرمردی هفتاد سال به کاربهشت عمل کرده انگاه در وصیت خود کوتاهی کند پایان کار او با اهل اتش است و اگرمردی هفتاد سال به کار اتش عمل کرده انگاه عدالت را در وصیت خودپیشه کند پایان کار او با اهل بهشت ختم می شود انگاه خداوند {ومن يتعدحدودالله }{واگر کسی حدود خداوند را بگذرد} و گفت وصیت همان حدود خداوند است)) (بحارالانوار100- 200)

وغیراز ان روایت زیادی هستند که برضرورت نوشتن وصیت هنگام مرگ تاکید دارد

وبه این شکل کیفیت وصیت وانچه در ان وصیت نوشته شود بنا نهاده شده است ، شرع حنیف از امر خانواده کوچک غافل نمانده و بر بزرگ قوم یا پدر نوشتن وصیت را قبل از وفات واجب کرده بلکه ترک وصیت قبل از وفات انسان بر مرگ جاهلیت قرار داده وپایان اعمالش را معصیت میداند .

واین اشاره ای به اهمیت وصیت دارد و خاتمه زمان دین و دنیاست و انهم سنتی از سنن خداوند تعالی در خللقش می باشد و هیچگاه برای سنت خداوند تحویلی پیدا نمی کنی و نیزبرای سنت خداوند تبدیلی پیدا نمی کنی .

وصیت به عنوان سنگ اساس جهت تشکیل خلافت وشناخت خلیفه بر زمین است و از زمان آدم (ع) وتا روز قیامت خواهد بود وحجتی برمردم جهت استدلال انبیاء و اوصیاء باشد و انبیاء اهتمام زیادی بران داشتند و هیچ پیامبری به سوی خدا نشتافت مگراینکه وصیت خود را هنگام وفاتش باقی گذاشت که در ان خلیفه یا پیامبری که بعد از او می اید را مشخص کرده است .

ودر ضمن اگر امور در وصیت رعایت شود مانع اختلافات و مشکلات شده و باعث می شود که افراد تحت تکفل به اسانی وظایف خود را در محافظت بروحدت و صلاح بندگان و وطن خود بدانند .

و رعیت یا افراد تحت تکفل گاهی به منظور کل جهان وگاهی به منظورکشور وگاهی به عنوان قبیله وگاهی به عنوان خانواده ای کوچک و گاهی به منظور خود انسان می باشد .

پس امام یا رهبرجهان حتماً قبل از وفاتش نیاز است که خلیفه خود را معین و امتش را به مسیر صحیح ارشاد کند و مشکلات و عقوبات ی که در زمان حیاتش با ان برخورد کرد را مشخص ، و راه خروج از ان وتجاوزاتش را تعیین کند))

وبر هر مومنی واجب است که بعد از وفاتش از افراد تحت تکفل خود غافل نماند وحتماً باید مصالح دنیا و اخرت انها را تعین ومشخص کند واز چیزهایی که در دوران حیاتش بدست اورده اعم از عقاید واخلاق وتجارب را به انها واگذار کند

تا رعیتش یا افراد تحت تکفلش مسیر او را کامل کنند و مجبور نشوند که از صفرشروع نموده و همه سنـتها را از اول تجربه کنند در حالی که انسان دو بار زندگی نمی کند که با اولی تجربه کند و با دومی نتیجه بگیرد وحتماً باید از تجارب گذشتگان و اعتبار انها استفاده کند و خداوند متعال می فرماید

{ لَقَدْ كَانَ فِي قَصَصِهِمْ عِبْرَةٌ لِّأُوْلِي الأَلْبَابِ...}

حال به خلافت روی زمین می ایم ، اولاً مشخص می کنیم اولین خلیفه برزمین چگونه تعین شده ، سپس کیفیت استمرار این خلافت از شخصی به شخص دیگر را مشخص می کنیم ، اینکه به چه طریقی خلیفه تعیین می شود ؟

هنگامی که خداوندمتعال آدم را خلیفه خویش در زمین را قرار داد باکسی مشورت نکرد وبرای استخلاف ان کسی را وکیل قرار نداد نه ملائکه ونه غیراز انها بلکه انرا به عنوان فریضه یا امری واجب بر ملائکه قرار داد وانها را به سجود برای آدم(ع) امرنمود وفرمود : {وَإِذْ قَالَ رَبُّكَ لِلْمَلاَئِكَةِ إِنِّي جَاعِلٌ فِي الأَرْضِ خَلِيفَةً قَالُواْ أَتَجْعَلُ فِيهَا مَن يُفْسِدُ فِيهَا وَيَسْفِكُ الدِّمَاء وَنَحْنُ نُسَبِّحُ بِحَمْدِكَ وَنُقَدِّسُ لَكَ قَالَ إِنِّي أَعْلَمُ مَا لاَ تَعْلَمُونَ} (البقره/30)

{وانگاه که پروردگارتو فرشتگان را فرمود: من در زمین خلیفه ای خواهم گماشت.گفتند:ایاکسی را در ان خواهی گماشت که در زمین فسادکند وخونها ریزد.وحال ان که ما خود تورا تسبیح وتقدیس می کنیم؟فرمود من چیزی می دانم که شما نمی دانید} (البقره/30)

وملائکه برنحوه استفهام این تعیین اعتراض نمودند وگفتند: { أَتَجْعَلُ فِيهَا مَن يُفْسِدُ فِيهَا وَيَسْفِكُ الدِّمَاء وَنَحْنُ نُسَبِّحُ بِحَمْدِكَ وَنُقَدِّسُ لَكَ قَالَ إِنِّي أَعْلَمُ مَا لاَ تَعْلَمُونَ } (البقره/30)

{ایاکسی را در ان خواهی گماشت که در زمین فسادکندوخونها ریزد وحال انکه ماخودتورا تسبیح وتقدیس می کنیم؟فرمودمن چیزی می دانم که شما نمی دانید.} (البقره/30)

:{وَإِذْ قَالَ رَبُّكَ لِلْمَلاَئِكَةِ إِنِّي خَالِقٌ بَشَراً مِّن صَلْصَالٍ مِّنْ حَمَإٍ مَّسْنُونٍ* فَإِذَا سَوَّيْتُهُ وَنَفَخْتُ فِيهِ مِن رُّوحِي فَقَعُواْ لَهُ سَاجِدِينَ* فَسَجَدَ الْمَلآئِكَةُ كُلُّهُمْ أَجْمَعُونَ* إِلاَّ إِبْلِيسَ أَبَى أَن يَكُونَ مَعَ السَّاجِدِينَ} (الحجر28- 31)

{انگاه پروردگارت به فرشتگان گفت من بشری از گل خشکیده که ازگل بدبوی گرفته شده ، خلق خواهم کرد * پس چون کار ان را به پایان رساندم ، در او از روح خویش بدمم همگی بر او سجده کنید * همه فرشتگان سجده کردند * مگرابلیس که امتناع ورزید که از سجده کنان باشد} (الحجر28- 31)

خداوند متعال علت و راز اختیار آدم(ع) برای خلافت برزمین را برای ملائکه مشخص وحجت را برانها اتمام نمود وان فطرت وسیع و علم ادم ست ، وبعداز ان ملائکه بر اعتراض خود نسبت به تعین و اختیار خداوند متعال توبه کرده واستغفارنمودند وجهت کفاره اعتراض خود برتنصیب خداوند متعال به طواف بیت الحرام (بیت المعمور وضراح) مشغول شدند .

((در حدیث طولانی از سعد بن عبدالله قمی او از امام مهدی(ع) سوال کرد درحالی که ایشان در قید حیات پدرش امام حسن(ع) بود گفت: مولای من علتی که مانع می شود قوم برای خود امام انتخاب کنند چیست ؟ فرمودند (ع): مصلح یا مفسد را انتخاب می کنید ؟ گفتم مصلح، فرمودند:ایا احتمال اینکه انتخاب انها مفسدباشد ان هم به خاطراینکه انها نیت او را مبنی برفساد و یا صالح نمی دانند انتخاب کنند ؟ گفتم:آری ، فرمود: این همان علتی است که با برهان برای شما اوردم که عقلت به ان اعتماد می کند، در مورد پیامبرانی که خداوند انها را انتخاب کرده وکتاب را بر انها نازل و انها را با وحی و عصمت تایید کرده است خبرم کن اگرانها سرکرده امت بوده خداوند اختیار را به بعضی از انها داد همانند موسی و عیسی (ع) ایا این احتمال وجود دارد با وجود فراوانی عقل وکمالات علمشان،انها کسی را اختیار کنند انگاه انتخاب انها شخص منافق باشد وانها فکرکنند که او مومن است؟ گفتم: خیر. فرمودند حضرت موسی کلیم وهم صحبت خداوند با وجودزیادی عقل وکمال علم و نزول وحی براو ، هفتاد نفراز اعیان قوم و سران لشکر را برای میقات خداوند انتخاب کند وان هم از کسانی بودند که در ایمان واخلاص انها شکی نداشت ولی انتخاب یا اختیار او برمنافقین واقع شد و خداوند متعال عزوجل فرمودند که موسی هفتاد نفراز قوم خود را برای میقات ما انتخاب کرد... تا ادامه گفتارش که گفتند ای موسی : به شما ایمان نمی آوریم تا اینکه خداوند را به چشم ببینیم انگاه به خاطر ظلمشان صاعقه انها را برد پس هنگامی که اختیارکسی که خداوند او را برای نبوت انتخاب کرده برمفسد بدون مصلح واقع شده و در حالی که خود انها را صالح نه مفسد می دانست اتفاق افتاد متوجه شدیم که اختیار به جزء نزد کسی که انچه در سینه ها مخفی است اگاه است واسرار در مقابل او اشکار می شود می باشد .......)) (اثبات الهداه ج1 ص115- 116) بس اختیار بدست خداوند است و

از ابی عبدالله(ع) فرمودن: ((پس خداوند متعال به ادم (ع) وحی نمود که میراث نبوت و علم را گذاشته و ان را تحویل هابیل(ع) نماید پس ازاینکه این کار را انجام داد قابیل از این امر با خبر شد و با ناراحتی به پدرش گفت: ایا من از برادرم بزرگترو مستحقتر نیستم ؟ پس گفت ای فرزندم امربه دست خداوند است و خداوند مرا امر به این کارکرد و اگر مرا باور نمی کنی جهت تقرب

نذری کنید هرکدام از شما نذرش قبول شد او اولاتر به فضل است ،و نذر در ان زمان نزول اتش و بردن ان می باشد . قابیل صاحب مزرعه ای بود که خوشه ای رسیده از گندم را به عنوان نذر جلوبردو هابیل صاحب گوسفندان بود پس گوسفندان بزرگی را جلوبرد انگاه اتش قربان یا نذرهابیل را برد انگاه ابلیس به سوی او امد وگفت:ای قابیل اگرصاحب فرزندان شدید نسل شما زیاد شد نسل او بر نسل تو به چیزی که پدرت مختص اوکرد وبرای قبول قربان اوتوسط آتش وترک قربان تو تفاخر خواهند کرد اگرتو او را بکشی پدرت غیراز توبرای اختصاصی انچه به هابیل داده بود پیدا نمی کند پس وسوسه شد وهابیل را کشت...)) (قصص الانبیاء:55)

واولین کسی که به تنصیب خداوند برزمین اعتراض کرد قابیل(لع)بود وگمان کرد که اختیار دست مردم یا آدم(ع) است نه به دست خداوند متعال سبحان وتعالی و هنگامی که ادم(ع) به او گفت اختیار از جانب خداوند ونه غیره بر اعتراض خود اصرار کرد تا اینکه برادرش هابیل را کشت و اولین جرم برزمین به سبب خلافت و امامت شد و مجرم همان قابیل که به تنصیب الهی به سبب پیروی از هوای ونفس اماره سوء اعتراض کرد پس خداوند متعال بعداز ان فرزند صالحی را به ادم (ع) داد واو هبه الله(ع) است همان کسی که وصیت بعد از ادم به او رسید .

از ابی عبدالله(ع) فرمودند: ((هنگامی که نبوت ادم و غذا خوردن او به پایان رسید خداوند به او وحی نمود : ای ادم نبوت و غذا خوردن شما به پایان رسید پس هرچه از علم و ایمان ومیراث ونبوت واثارعلم واسم اعظم داری در عقبه از نسل خود پیش هبه الله قرار بده که من زمین را به غیرازعالمی عارف که دین و معرفت اطاعت از من با او شناخته شود وباعث نجات کسی که در مدت زمان پایان عمر پیامبری تا ظهور پیامبری دیگر متولد شود گردد)) (المحاسن 1/235)

واین عقیده شیعه امامی خصوصاً از رسول محمد(ص) تا یوم قیامت است کسی به خلاف ان عمل می کند مگر از ولایت خداخارج شده و وارد ولایت شیطان شده باشد خداوند به ما پناه بدهد از او

حال قول وصحبت بعضی از علماء وشیعه در این خصوص را گوش بدهید شیخ صدوق (رحمه الله) در وصف ائمه (ع) می گوید: ((..هرکسی از انها جداشود ویا به انها پشت کتد به انها ضرر نخواهد رساند چون انها از طریق خداوند با زبان پیامبرخداوند(ع) برانها تاکید وانتخاب شده است)) (کمال الدین وتمام النعمه ص 247)

وبازهم گفتند: ((امام نمی تواند مگراینکه معصوم باشد ودیدیم اگرعصمت برامامی واجب نشده مگراینکه پیامبر(ص)براو تاکید کند زیرا عصمت در ظاهر خلقت نیست که خلق انرا بشناسد پس اینکه واجب است که علام غیوب تبارک و تعالی بر زبان پیامبرش (ص) بران تاکید کند به خاطراینکه امام نخواهدبود مگراینکه براو تاکید شده باشد ومتن به انچه حجج نشان داده صحبت گذاشت و ما انرا ازاخبارصحیح روایت کردیم)) (معانی الاخبارص136)

از ابی عبدالله(ع) گفت: ((ایا دیدید کسی از ما به هرکه خودش خواست وصیت کند؟ نه به خدا در صورتی که عهدی از خداوند و رسولش (ص)برمرد تا مردی دیگرتا اینکه امر با صاحبش به پایان خواهد رسید)) (الکافی1/370)

و در حدیث طولانی از ابی عبدالله(ع) فرمودند: ((امامت عهدی از خداوند عزوجل معهود برای مردانی با اسمشان باشد ونه خود امام است که امامت را به نفربعداز خود بدهد ، خداوند تبارک تعالی به حضرت داود(ع)وحی کردکه برای خود وصی از خانواده اش اتخاذ کند پس در علم من سبقت گرفته شد اینکه پیامبری را مبعوث نمی کنم مگراینکه برای او وصی از خانواده اش باشد و داود صاحب فرزندان عدیدی بود که در انها غلامی که مادرش نزد داود منزلت خاص داشت که داود براو وارد شد هنگامی که وحی به او امد و به او گفت خداوند عزوجل به من وحی کرد و به من امرنمود که برای خود وصی از خانواده ام انتخاب کنم پس همسرش به او گفت فرزندم خواهد بود فرمودند:من همین را می خواهم و در حالی که قبلاً در علم خداوند حتماً باید سلیمان باشد پس خداوند تبارک وتعالی به داود وحی نمود قبل از اینکه وحی به شما بیاید عجله نکن)) (الکافی1/307)

واز ابی عبدالله(ع) فرمودند: ((عالمی از ما اهل بیت نمی میرد مگراینکه خداوند عزوجل با او اموخت که به چه کسی وصیت کند)) (الکافی1/307)

از ابی جعفر(ع) فرمودند: رسول خدا(ص) فرمودند: ((اولین وصی برزمین هبه الله فرزند ادم بود وهیچ پیامبری کارخود را تمام نکرد مگراینکه برای او وصی باشد وهمه پیامبران 120 هزار پیامبر که از انها پنج نفر از اولی العزم:نوح وابراهیم وموسی وعیسی ومحمد علیهم السلام واینکه علی ابن ابی طالب (ع) همانند هبه الله برای محمد و وارث علم اوصیاء وعلم کسانی که قبل از او بودند می باشد ومحمد وارث همه انبیاء ومرسلین قبل خود بوده...)) (اثبات الهداه 1/83)

واز ابی عبدالله(ع) فرمودند: ((قابیل نزد هبه الله(ع) امد وگفت پدرم علمی که داشت را به شما داد در حالی که من ازتو بزرگترم و مستحقترم از تو بودم ولی چون فرزندش را کشتم از من خشمگین شده وتو را در دادن علم برمن مقدمتر دانست وبه خدا قسم اگر روزی شنیدم که از خود بگوی یا اینکه برمن تکبروتفاخرکنی همانطورکه برادرت را کشتم تورا نیز خواهم کشت به همین خاطر هبه علم خود را تا پایان دولت قابیل مخفی کرد واز همانجا تقیه در قوم ما اغازشد زیرا در این آدم برای ما اسوه یا نمونه است پس فرمودند هبه الله بطورسری با فرزندش در میثاق در مورد ان صحبت کرد پس به خدا سنت وصیت از هبه الله در فرزندانش عالمی بعداز عالم وارث ان باشد پس هرساله روزی وصیت را باز نموده و در مورد بشارت پدرانش در مورد نوح (ع) صحبت می کنند فرمودند:قابیل وقتی آتشی که قربان هابیل گرفت را دید به گمان خود هابیل آتش را پرستش می کرد و نمی دانست از جانب خداوند بود پس قابیل گفت:آتشی که هابیل آنرا عبادت کرد را خواهم پرستید وبران قربان جلو خواهم برد پس آتشکده ها را بنا نهاد )) (بحارالانوار11/241)

از ابی عبدالله(ع) فرمودند: ((نوح(ع) پانصد سال بعد از طوفان زندگی کرد سپس جبرائیل به سوی او امد وگفت:ای نوح نبوت شما تمام شد روزهای شما کامل پس اسم اکبر ومیراث علم واثار علم نبوت را که داری به فرزندت سام بده که من زمین را بدون عالمی که اطاعت وپیروی هدایت من را با او بشناسند ترک نمی کنم ودر زمان پایان پیامبری وبعثت پیامبری دیگر نجات در او باشد ومردم را بدون حجت برخودم ترک نمی کنم که داعی به سوی من وهادی به راهم وعارف به امرمن باشدومن به اتمام رساندم که برای هر قومی هدایتگری قرار دهم که با ان سعداء هدایت وبراشقیاء حجت باشد تا اینکه فرمودند نوح انها را به هود بشارت داد و به انها امر یا دستور داد به پیروی از او و همچنین امر کرد که در هر سال وصیت را باز کرده و در ان نگاه کنند تا ان روز برای انها عید باشد)) (اثبات الهداه 1/98)

هر عاقلی با ید توجه داشته باشد که نوح (ع) روز نوشتن وصیت را عید می داند همانند روز غدیر نزد شیعیان

واز ابی عبدالله(ع) فرمودند: ((موسی(ع) به یوشع بن نون وصیت کرد ویوشع به فرزندان هارون وصیت نمود...تا اینکه فرمودند:موسی ویوشع به مسیح (ع) بشارت دادند وبعداز اینکه خداوند مسیح را مبعوث کرد مسیح گفت که بعداز من پیامبری به نام احمد از فرزندان اسماعیل به تصدیق من وتصدیق شما می اید وعذر من وعذر شما وبعداز او در بین حواریون در مستحفظین نامید بخاطراینکه به حفاظت از اسم اکبرپرداختند وان همان کتابی است که با ان همه چیز ویا توسط ان به پیامبران اموخته می شود ..تا اینکه فرمودند : وصیت از عاالمی به عالم دیگر نازل شد تا اینکه به محمد(ص) داده شد وهنگامی که خداوند محمد(ص) را مبعوث کرد از مستحفظین به او ایمان آورده و بنی اسرائیل او را تکذیب کردند)) (اثبات الهداه 1/151 , الکافی 1/325)

خداوند تعالی فرمود:{ الَّذِينَ يَتَّبِعُونَ الرَّسُولَ النَّبِيَّ الأُمِّيَّ الَّذِي يَجِدُونَهُ مَكْتُوباً عِندَهُمْ فِي التَّوْرَاةِ وَالإِنْجِيل}

{انان که از این رسول پیروی کنند پیامبر امی که او را در تورات و انجیل که در دست انهاست....می یابند} (الاعراف آیه 175)

و فرمود تعالی: { مُّحَمَّدٌ رَّسُولُ اللَّهِ وَالَّذِينَ مَعَهُ أَشِدَّاء عَلَى الْكُفَّارِ رُحَمَاء بَيْنَهُمْ تَرَاهُمْ رُكَّعاً سُجَّداً يَبْتَغُونَ فَضْلاً مِّنَ اللَّهِ وَرِضْوَاناً سِيمَاهُمْ فِي وُجُوهِهِم مِّنْ أَثَرِ السُّجُودِ ذَلِكَ مَثَلُهُمْ فِي التَّوْرَاةِ وَمَثَلُهُمْ فِي الْإِنجِيلِ كَزَرْعٍ أَخْرَجَ شَطْأَهُ فَآزَرَهُ فَاسْتَغْلَظَ فَاسْتَوَى عَلَى سُوقِهِ يُعْجِبُ الزُّرَّاعَ لِيَغِيظَ بِهِمُ الْكُفَّارَ وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ مِنْهُم مَّغْفِرَةً وَأَجْراً عَظِيماً } (الفتح 29)

{محمدرسول خداست وکسانی که با او هستند برکافران بسیارسخت هستند وبا یکدیگرمهربانند انان را میبینی که رکوع می کنند و به سجده می ایند و جویای فضل و خشنودی خدا هستند بر رخسارشان از اثر سجده نشان ها پدیدار است این است وصف حال انها در تورات و توصیف انها در انجیل مثل دانه ای هستند که سر از خاک برارد و ان جوانه قوت یابد تا ان که برساق خود محکم بایستد و دهقانان را به شگفتی اورد تا ان جا که کافران را به خشم وا دارد خداوند از میان انها کسانی را که ایمان آورده اند وکارهای شایسته کرده اند به آمرزش و پاداشی بزرگ وعده داده است } (الفتح 29)

فرمود تعالی:{وَإِذْ قَالَ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ يَا بَنِي إِسْرَائِيلَ إِنِّي رَسُولُ اللَّهِ إِلَيْكُم مُّصَدِّقاً لِّمَا بَيْنَ يَدَيَّ مِنَ التَّوْرَاةِ وَمُبَشِّراً بِرَسُولٍ يَأْتِي مِن بَعْدِي اسْمُهُ أَحْمَدُ فَلَمَّا جَاءهُم بِالْبَيِّنَاتِ قَالُوا هَذَاسِحْرٌ مُّبِينٌ} (الصف 6)

{هنگامی که عیسی پسرمریم گفت:ای بنی اسرائیل همانا من رسول خدا به سوی شما هستم و کتاب تورات را که مقابل من است تصدیق می کنم و نیز مژده دهنده رسول بزرگواری هستم که بعداز من بیاید و نامش احمد است . چون آیات و معجزات آورد گفتند: این سحری اشکار است} (الصف 6)

همه انبیاء و رسل (ع) به نبوت پیامبرمحمد(ص) وامامت اوصیاء بعداز او بشارت دادند بلکه پیامبری را مبعوث نمی کند مگراینکه از او به پیامبری محمد(ص) و امامت اوصیاء بعداز او تا روز قیامت اقرار بگیردو انبیاء را به فضل محمد وآل محمد(ص) از شدائد ومحنتها نجات داد و در حدیثی از امام علی(ع): ((همه ملائکه و روح و رسل همانطوری که به محمد(ص) اقرار کردند به من نیز اقرار کردند...)) (الکافی1/220)

فضل محمد وال محمد(ص) در وسع مجلدات نیست پس بعضی از روایات و اخباری که در وصیت انبیاء به رسول محمد(ص) وال بیتش (ع) را مشخص می کند انتخاب کردیم .

واز انها (ع) در مناجات طولانی خداوند تعالی به عیسی(ع) که از ان ((...سپس ای ابن مریم دختر بتول شمارا به سید المرسلین و حبیبم و احمد صاحب شتر قرمز و صورت ماه ..وصیت می کنم ...تا اینکه فرمودند بنی اسرائیل را در مورد او خبر کن و انها را به تصدیق او امر کن و اینکه به او ایمان اورند و از او پیروی کنند و او را یاری کنند ...تا اینکه فرمودند ای عیسی دینش حنفی و قبلتش یمانی و او از حزب من است و من با او هستم پیروزی با اوست سپس پیروزی با اوست )) (الکافی 8/138)

و روایت شده که ادم(ع) فرمودند: ((سید بشر در روز قیامت پیامبری از پیامبران از نسل من که به او احمد گفته می شود)) (الذریه الطاهره النبویه ص 38)

واز ابی عبدالله(ع) فرمودند: ((این ایه در مورد یهود ومسیح نازل شده که خداوند تبارک تعالی می فرماید{ الَّذِينَ آتَيْنَاهُمُ الْكِتَابَ يَعْرِفُونَهُ }{کتاب را بریا کسانی نزول کردیم که ان را می شناسند}یعنی رسول خدا(ص){كَمَايَعْرِفُونَ أَبْنَاءهُمْ} {همانطورکه فرزندان خودرا می شناسند}زیرا خداوند عزوجل در تورات وانجیل و زبور صفات محمد(ص) وصفات اصحابش ومبعثش ومهاجرتش را نازل کرد وگفتار تعالی{مُّحَمَّدٌ رَّسُولُ اللَّهِ وَالَّذِينَ مَعَهُ أَشِدَّاء عَلَى الْكُفَّارِ رُحَمَاء بَيْنَهُمْ تَرَاهُمْ رُكَّعاً سُجَّداً يَبْتَغُونَ فَضْلاً مِّنَ اللَّهِ وَرِضْوَاناً سِيمَاهُمْ فِي وُجُوهِهِم مِّنْ أَثَرِ السُّجُودِ ذَلِكَ مَثَلُهُمْ فِي التَّوْرَاةِ وَمَثَلُهُمْ فِي الْإِنجِيلِ}{محمدرسول خداست وکسانی که با او هستند برکافران بسیارسخت هستند وبا یکدیگرمهربانند انان را ببینی که رکوع می کنند و به سجده می ایند و جویای فضل و خشنودی خدا هستند بر رخسارشان از اثر سجده نشان ها پدیدار است این است وصف حال انها در تورات و توصیف انها در انجیل}واین صفات رسول خدا(ص) در تورات وانجیل وصفات اصحابش است وهنگامی که خداوند عزوجل او را مبعوث کرد اهل کتاب همانطور که تعالی فرمودند او را می شناختند همانطور که جل جلاله فرمودند: { فَلَمَّا جَاءهُم مَّا عَرَفُواْ كَفَرُواْ بِهِ }{هنگامی که نزد انها آمد ان را نشناختند و به او کفر ورزیدند}ویهود قبل از امدن پیامبر(ص) به عربها ان زمان می گفتند: ای قوم عرب پیامبر از مکه خارج خواهد شد و مهارجتش به مدینه و او اخرانبیاء است وافضل تر انها در چشمش قرمزی وبین کتفهایش خاتم نبوت ، ساده پوش وهمیشه شکسته نفس خری که لنگ است سوار می شود و او همیشه خندان ، شمشیرش را برگردنش می نهد واز کسی هراس ندارد حاصل می شود با شما روبرو می شود ای معشرعرب عاد را خواهد کشت پس وقتی خداوند پیامبرش را با این صفات فرستاد با او حسادت ورزند وبه اوکفرکردندفَلَمَّاجَاءهُم مَّاعَرَفُواْكَفَرُواْبِهِ ووقتی نزد انها امد او را نشناختند و به او کافر شدند اثبات الهداه 1/199)

واز ابن عبا س : ((مردی از یهود از پیامبر(ص) از ائمه سوال کرد پس به او جواب داد ومسلمان شد وگفت: این را درکتاب قبلی پیدا گرده بودم که موسی بن عمران (ع) به ما عهد کرد در اخرزمان پیامبری که به او احمد خاتم انبیاء می گویند خواهد امد بعداز او ائمه ابرار از نسلش به عدد اسباط خواهند امد.)) (اثبات الهداه 1/ 182)

و در تفسیر قولش تعالی: {وَإِذَا لَقُواْ الَّذِينَ آمَنُواْ قَالُواْ آمَنَّا وَإِذَا خَلاَبَعْضُهُمْ إِلَىَ بَعْضٍ قَالُواْ أَتُحَدِّثُونَهُم بِمَا فَتَحَ اللّهُ عَلَيْكُمْ لِيُحَآجُّوكُم بِهِ عِندَرَبِّكُمْ *{ومنافقان } اگر انهای را که ایمان اوردن ببینند می گویند ایمان اوردیم واگر در تنهای خویش باشند به همدیگر می گویند ایا چیزی را که خداوند به شما یاد داده است با انها میگوید وبا ان بر شما نزد خدا بر شما محاججه می کنند }

از ابی جعفر الباقر(ع) فرمودند: ((قومی از یهود معاند و هم وطن بودند هرگاه مسلمین را دیدند با انها در مورد انچه در تورات از صفات محمد(ص) ذکر شده صحبت می کردند پس بزرگانشان انها را از این کار نهی کردند وگفتند: به انچه در تورات در مورد محمد(ص)نوشته شده را به انها نگویند که با ان برشما محتج می شوند پس این ایه نازل شد)) (اثبات الهداه 1/184)

و در تفسیر قول تعالی:{وَكَانُواْ مِن قَبْلُ يَسْتَفْتِحُونَ عَلَى الَّذِينَ كَفَرُواْ * قبل از انکه بیاید برای نصرتش بر کفار امدنش را می گفتند }از ابی عباس گفت: ((یهود این موضوع را بیان می کردند که بر اوس و خزرج با رسول خدا(ص) پیروز می شوند قبل از بعثت او وپس از اینکه خداوند او را از عرب مبعوث کرد ونه از بنی اسرائیل به او کفر ورزیدند و انچه را می گفتند را کتمان نمودندپس معاذ بن جبل و بشر بن البراء بن معرور به انها گفتند ای معشر یهود تقوا پیشه کنید به خدا که شما بر ما از محمد صحبت می کردید و ما اهل شرک بودیم و او را توصیف می کردید واز او یاد می بردید که او مبعوث شده است .پس معاذ بن مشکم گفت: به چیزی که می شناختیم نیامده و نه به چیزی که یاد می کردیم برشما امده پس خداوند تعالی این ایه را نازل کرد)) (اثبات الهداه1/185 )

واز امام رضا(ع) در محاججش با جاثلیق نصارا و راس جالوت و چون این محاججه طولانی است خلاصه ای از ان را می اوریم: ((...جاثلیق گفت:او را توصیف کن فرمودند: توصیف نمی کنم مگر به انچه که خداوند او را وصف کرده ، او صاحب شتر و عصا وعبا {همان پیامبرامی که در کتابهای خودتان در تورات و انجیل نوشته شده که به معروف امر می کند و از منکر نهی می کند و طیبات را برانها حلال وخبائث را برانها حرام می کند و اسارت و زنجیرهایی که به گردنشان بسته شده را از بین می برد}به راه بهتر هدایت می کند و منهاج یاورش عادلت وصراط قائم تر ...شما را ای جاثلیق به حق عیسی روح الله و کلماتش قسم می دهم ایا این صفات را درانجیل برای این پیامبر را پیدا نکردی ؟ پس جاثلیق سکوت فراوان اختیار کرد، چون او می دانست که اگرانکار کند انجیل را تکذیب کرده پس گفت:بله این صفات درانجیل است و عیسی (ع)درانجیل این پیامبر(ص) را ذکرنموده و من انچه در انجیل به این صفات محمد(ص) اقرار کرده و صحه گذاشته است را قبول دارم پس امام فرمود در این سفر مرا مجبور به ذکر او وذکر وصیش وذکر دخترش فاطمه(س)و ذکرحسن وحسین(ع) را که در کتاب یافته بودم را یاد کنم .پس وقتی جاثلیق و راس جالوت شنیدند و متوجه شدند که امام رضا(ع) به تورات و انجیل داناست گفتند:به خدا این بحثی است که ما نمی توانیم انرا انکارو ردکنیم مگراینکه با تکذیب انجیل وتورات و زبورو داود و موسی و عیسی(ع) که به او بشارت داده بودند، ولی!1! برای ما ثابت نشده که این همان محمد است وصحیح نیست که ما برای شما نبوت او اقرار کنیم و او محمد(ص) شماست . امام رضا(ع) فرمودندبا شک احتجاج کردید.

ایا قبل یا بعداز ادم و تا این روز خداوند پیامبری به اسم محمد(ص) مبعوث کرده بود وموردی در او پیدا می کنیدکه در کتب که به همه انبیاء غیر از محمد نازل کرده است؟ پس در جواب دادن به او ماندند)) (اثبات الهداه 1/194- 195)

از صحبت امام رضا(ع)مشخص می شود که خداوند تعالی از قبل به پیامبری محمد(ص) بشارت داده بود و این بشارت به این صفات نیامدند مگردر زمان پیامبری حضرت محمد(ص) پس امکان شک و اعتراض براو باقی می ماند واین مسئله در بحث آتی هنگام مناقشه مسئله اول مومنین از خانواده امام مهدی(ع) مفید خواهد بود .

به این مقدار کفایت می کنم و گرنه صدها از خواب های صالح و بشارات در مورد ذکر محمد(ص) در کتاب های قدیمی وجود دارد و گنجاندن ان در این بحث کوتاه امکان پذیرنیست و این مقدارصحبت حول وصیت و اهمیت ان و با توجه به اینکه از مهمترین دلایل برای صاحب حق است و با ان حق از باطل شناخته می شود کفایت می کند.

از این جا مشخص می شود کسی ادعای چنین امری (خلیفه خدا) نمی کند الا این سه امر در او جمع شده باشد .1-وصیت 2- علم 3-سکینه ووقار

واگر این سه مورد در شخصی جمع گردد تصدیق وی بر ما واجب است وگرنه با تکذیب وی رسول خدا واوصیاء اش (ع) را تکذیب کرده ایم ؛ زیرا انها موازین وصفات شناخت صاحب الامر که همان وصی می باشد را روشن کرده اند.

کلام ما در مورد وصیت است که ان میزان شناخت معرفت وصی می باشد .

وخداوند با این قانون حجت خود را مشخص ومعرفی می کند،و حتما از قانونی که با ان حجت خویش را تمیز میدهد محافظت می کند وبر کسی که به دروغ و باطل ادعای ان را بکند عقوبتی را گذاشته است.

فقد روى الوليد بن صبيح قال : سمعت أبا عبد الله يقول : إن هذا الأمر لا يدعيه غير صاحبه إلاّ تبر الله عمره . (الكافي : 1 / 373،معجم أحاديث الإمام المهدي (ع) : 3 / 428،الإمامة والتبصرة: 136).

نقل از ولید بن صبیح :شنیدم که ابا عبدالله می فرماید :این امر(وصی بودن ) را جز صاحبش کسی ادعا نمی کند واگر کسی به دروغ ادعای ان را بکند خداوند او را هلاک می کند . الكافي : 1 / 373،معجم أحاديث الإمام المهدي (ع) : 3 / 428،الإمامة والتبصرة: 136).

ابن تمام ربیع الثانی 1431




[1]- بحار الأنوار: ج52 ص138.