قانون معرفت حجت

پس اين سه شرط راز موفقيت كارخانه است و حالا آنرا با قرآن تطبيق مى دهيم :

1– خداوند ، آدم (ع) را بعنوان خليفه خود در زمين در محضر ملائكه و ابليس تعيين كرد :

( وَإِذْ قَالَ رَبُّكَ لِلْمَلائِكَةِ إِنِّي جَاعِلٌ فِي الْأَرْضِ خَلِيفَةً قَالُوا أَتَجْعَلُ فِيهَا مَنْ يُفْسِدُ فِيهَا وَيَسْفِكُ الدِّمَاءَ وَنَحْنُ نُسَبِّحُ بِحَمْدِكَ وَنُقَدِّسُ لَكَ قَالَ إِنِّي أَعْلَمُ مَا لا تَعْلَمُونَ )
(البقرة – 30 )

( پروردگارت به فرشتگان گفت ‏: من در روى زمين‏ ، جانشينى نماينده‏اى قرار داده ام . فرشتگان گفتند : پروردگارا آيا كسى را در آن قرار مى‏دهى كه فساد و خونريزى كند ؟ و ما تسبيح و حمد تو را بجاى مى‏آوريم ‏، و تو را تقديس مى‏كنيم ؟ پروردگار فرمود : من حقايقى را مى ‏دانم كه شما نمى‏دانيد )

اوّلين كسى كه تعيين شد ، حضرت آدم (ع) بود و بعد از آن تمامى تعيين ها به وصيّت تبديل شد زيرا كه قبل از آدم (ع) خليفه اى نبود كه به آن وصيّت شود . و به اين نكته نيز توجه نمائيد كه تعيين جانشين به دست معصوم صورت مى گيرد وليكن به امر خداوند و اين از جمله واجبات او بعنوان خليفه خدا در زمين مى باشد . مانند هر پيامبرى كه بعد از خود جانشينى را انتخاب كرده بوده مانند تمامى انبياء و مرسلين كه يكى پس از ديگرى ، خليفه بعدى يا بهتراست بگوئيم كه نام و مشخصات پيامبر و يا جانشين و يا وصى بعد از خود را مشخص مى كردند ، همانگونه كه حضرت محمّد در وصيّت خود ، مولاى متقيان على ابن ابيطالب (ع) و فرزندان او را مشخص فرمودند (قسمتى از وصيّت حضرت محمّد (ص) را در صفحات بعدى ذكر خواهيم كرد) و اين همان امانتیست كه خداوند دستور به دادن آن به صاحبانشان مى هد :

( إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُكُمْ أَنْ تُؤَدُّوا الْأَمَانَاتِ إِلَى أَهْلِهَا ) ( النساء – 58 )

( خداوند به شما فرمان مى ‏دهد كه امانتها را به صاحبانش بدهيد )

2– بعد از اينكه خداوند ، آدم (ع) را خلق كرد ، اسامى را به او ياد داد و منظور از اسامى ، همان شناخت حقيقت اسامى الهى و تجلى آن در خود بود ؛ و آدم (ع) ، ملائكه (ع) را به اسامى خودشان بشارت داد يا آنها را با حقيقت اسامى خداوند كه از آن خلق شده اند آشنا كرد و خداوند بنا به مقام حضرت آدم (ع) تمامی اسامی خود را به او آموخت در حاليكه ملائكه (ع) اسم يا تعداد كمى از اسامى خداوند را مى دانستند :

آدَمَ الْأَسْمَاءَ كُلَّهَا ثُمَّ عَرَضَهُمْ عَلَى الْمَلائِكَةِ فَقَالَ أَنْبِئُونِي بِأَسْمَاءِ هَؤُلاءِ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ ) ( البقرة – 31 )

( و همه نامها را به آدم آموخت ‏، سپس آنها را بر فرشتگان عرضه داشت و گفت اگر راست مى ‏گوييد به من از نامهاى ايشان خبر دهيد )

3– سپس خداوند ، تمامى ملائكه و ابليس را كه در آن زمان خداوند را عبادت مى كردند ، دستور داد تا بر آدم سجده كنند :

( فَإِذَا سَوَّيْتُهُ وَنَفَخْتُ فِيهِ مِنْ رُوحِي فَقَعُوا لَهُ سَاجِدِينَ ) ( الحجر – 29 )

( پس چون او را استوار بپرداختم و در آن از روح خود دميدم‏ ، براى او به سجده درافتيد )

در مقايسه با آيات فوق ، رابطه آنرا با زمان كنونى مقايسه مى كنيم تا تفاوت بين انتخاب ما و خداوند سبحان نمايان شود :

ا ) خداوند ، آدم (ع) را تعيين كرد ولى ما خود افراد را انتخاب كرده ايم .

ب ) خداوند اسامى را به آدم (ع) ياد داد (يعنى علم را به آدم آموخت) وليكن افراد انتخاب شده از طرف ما از هيچ علمى برخوردار نيستند و علم آنها اكتسابيست و افرادى وجود دارند كه از لحاظ علم از افراد انتخاب شده بالاترند .

ج ) خداوند به ملائكه و ابليس كه خداوند را عبادت مى كردند دستور داد تا بر آدم سجده كنند ولى حال دقت فرمائيد كه ما بجاى خدا ، افراد انتخاب شده را عبادت مى كنيم . و سجده بر آدم به معناى اطاعت از خداوند است ولى اكنون ما نه به دستور خدا عمل مى كنيم و نه حداقل از افراد انتخاب شده توسط خودمان ؛ إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ راجِعُونَ .

خلاصه بررسى از مطالب فوق :

قانون شناخت حجت :

1– تعيين و يا وصيّت .
2– علم .
3– اقرار به حاكميت خدا يا مُلك خدا يا بيعت با خدا .

اين سه شرط ، قانون خداوند از روز اوّل بوده و تا قيام قيامت هم خواهد بود و تغيير نخواهد كرد :

( سُنَّةَ اللَّهِ فِي الَّذِينَ خَلَوْا مِنْ قَبْلُ وَلَنْ تَجِدَ لِسُنَّةِ اللَّهِ تَبْدِيلاً ) ( الأحزاب – 62 )

( اين سنت الهى است كه در باب پيشينيان جارى بوده است‏ ، و هرگز در سنت الهى تغيير و تبديلى نخواهى يافت )

( سُنَّةَ اللَّهِ الَّتِي قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلُ وَلَنْ تَجِدَ لِسُنَّةِ اللَّهِ تَبْدِيلاً ) ( الفتح – 23 )

( اين سنت الهى است كه پيشتر نيز جارى بوده است ‏، و هرگز در سنت الهى تغيير و تبديلى نخواهى يافت‏ )

والحمد لله رب العالمين